I

- No proooooosze! – jęczała niska, drobna dziewczyna, składając błagalnie ręce – Nick, jedźmy do Devon, błagam Cię! – wpatrywała się w o wiele wyższego od siebie chłopaka, który uparcie kręcił głową.

- Maggie, kurcze! Przecież nie mamy na tyle kasy. Aż tyle nie zarabiają studenci, żeby sobie móc bez niczego jechać na drugi koniec państwa! – prawie krzyknał, po czym odszedł kawałek od swojej najlepszej przyjaciółki, by w spokoju dokończyć czytanie gazety.

            Maggie stała jeszcze chwilę w jednym miejscu, zastanawiając się, co jeszcez może zrobić, by nakłonić Rudowłosego kompana do wyjazdu. Po kilku minutach, jednak, porwała płaszcz i wybiegła z pokoju, trzaskając drzwiami.

Wściekła na cały świat, przemierzała zatłoczone ulice Londynu. Zastanawiała się, czy pozostanie w tym szalonym mieście wyjdzie jej na dobre. „Cóż – myślała – może przynajmniej podłapie jakąś robote. Zawsze potrzeba kogoś, kto rozwoziłby mleko, czy rozdawał gazety…”. Jej myśli przerwała grupka niewiele starszych od niej studentów, którzy śmiejąc się, śpiewali nieznany dziewczynie kawałek. Wsłuchując się, dziewczyna uśmiechnęła się lekko i głęboko odetchnęła. Zawróciła i po kilkunastu minutach wchodziła właśnie do mieszkania, które dzieliła z wysokim, strasznie chudym, piegowatym i w dodatku rudym najlepszym przyjacielem, który powitał ją szerokim uśmiechem.

- Nie wiem, jak to robisz, ze zawsze wychodzi na Twoje – zaśmiał się lekko, wachlując się dwoma biletami do…

- Devon!! O Boze, Nick!! Ale jak… - wykrzyknęła Brytyjka, tulac się do piegusa – ponoć nie mamy kasy – dodała oskarżycielsko mierząc palcem w kościsty brzuch chłopaka

- Bo nie mamy, ale od czego jest taka instytucja, która nosi nazwe: RODZICE – wyszczerzył się rudzielec i odszedł, zostawiając mała Maggie samą. Dziewczyna odetchnęła głęboko i przeczesała swoje długie włosy. Żeby spojrzeć do lustra, wiszącego w przedpokoju, musiała stanąć na palcach, ale kiedy zobaczyła swój wyraz twarzy, zapomniała o przeklinaniu losu za swój wzrost, jak to miała w zwyczaju. Zaróżowione od wiatru policzki, włosy w nieładzie, szeroki uśmiech i błyszczące, czarne, jak smoła oczy.

- A tak właściwie, to jak namówiłeś swoją mame na pożyczke – spytała, wchodząc do małego pokoiku, który robił za sypialnie Nicka.

- No… ja… - zaczął koślawo – Poprosiłem tate – prawie szepnął, wpatrując się w swoje dłonie. Czarnooka usiadła przy przyjacielu i objęła go. Relacje Nicka z rodzicami były… zagmatwane.. łagodnie mówiąc. Jego rodzice rozwiedli się, gdy ten miał 12 lat i od tamtego czasu jego relacje z ojcem, praktycznie przestały istnieć. Maggie wiedziała o tym, jak bardzo jej przyjaciel poświęcił nerwów, by zebrać się w sobie i zadzwonić do ojca. Zrobiło jej się wstyd.

- Przepraszam – szepnęła, wtulając się w mężczyznę – gdybym Ci nie jęczała wciąż o tym wyjeździe, to nie musiałbyś…

- Nie Twoja wina. Mamy wakacje, czeka nas ostatni rok nauki, musimy jakoś odreagować, a z tego co wiem, Devon, to piękne hrabstwo. Jedne z najpiękniejszych. – przerwał dziewczynie, uśmiechając się lekko – pojedziemy tam i będziemy się świetnie bawić, jasne?

- Już ja Ci to zapewniam! – krzyknęła wesoło dziewczyna i klasnęła w dłonie.

            Wieczór minął przyjaciołom na omawianiu strategii wycieczki. Szatynka, pomimo czekającego ją egzaminu, każdą wolną chwilę poświęcała na marzeniach i przeglądaniu zdjęć, jakie zrobiła kilka lat temu, właśnie w tym miejscu. Uśmiechnęła się, wspominając swoją podróż po całych Wyspach. Mnóstwo zdjęć, wielu nowych znajomych, i wspomnienia najlepiej spędzonych chwil. Nie wiedzieć kiedy zasnęła…